این که یهویی نصفِ شب، از خواب بپری و بزنی زیرِ گریه نشونه خوبی نیست؛ درسته؟! :)

خیلی بده اونقدر ناتوان بشی که ندونی دقیقاً کجات درد می‌کنه فقط بدونی درد داری. میگن دلت که می‌شکنه دعا کن چون خدا خریدارِ دل‌های شکسته ست. میگن خدا جاش وسطِ دلِ آدم‌های دل‌شکسته ست. من ولی وقتی دلم می‌شکنه دعا نمی‌کنم! می‌شینم یه گوشه و چشمام رو می‌بندم و به هیچی و هیچ‌کس فکر نمی‌کنم. من از این که پیشِ خدا از آدما گله کنم، درست به اندازه‌ی فریادِ موفقیت یا به رخ کشیدنِ درک و فهمِ بالای نداشته، بیزارم. من فقط می‌تونم از خودم گله کنم. از این که چرا این قدر ضعیف شدم. کدوم بنده رو وقتی آفرید به خودش آفرین گفت؟! بارِ امانتش رو روی دوشِ کی گذاشت؟! کی محکم‌تر از کوهه؟! حضرتِ پدر همیشه میگه: «لَقَد خَلَقنَا الاِنسانَ فی کَبَد» آروم باش دختر. آروم باش. یادت نره. گاهی نگفته قرعه به نامِ تو می‌شود...

+ نشد از اتفاق‌های خوبِ این چند روز بنویسم. ولی حتماً می‌نویسم.

+ دعا می‌کنید حوا رو؟! حالش خوب نیست. :)