دوست دارم بعد این چهل روز بیام بگم کنکور واقعا فوق العاده بود!

بگم بالاخره تموم شد همه اون روزای سخت... همه اون بی خوابی ها... استرس ها...

بگم حقمو از این زندگی گرفتم...

بگم تموم شد کابوس های شبانه من...

بگم بالاخره تموم شد...

بگم راهی مشهدم آره بالاخره آقام منو طلبید...

بگم خیلی خوشحالم...

بگم بالاخره دارم می خندم...

بگم...

ماه مبارک رمضان از آنچه فکر می کنم به من نزدیک تر است!!!

وای خدا...

حالا چکار کنم؟!

چطوری هم روزه بگیرم هم درس بخونم؟!

اصلا نمی دونم باید چطوری درس بخونم...

شبا درس بخونم یا نه برنامه مو تغییر ندم؟!

کلافه شدم...

پناه بر خودش...

به امید خودش...

توکل بر خودش...

می دونم هوامونو داره :))

یه کتاب دارم به اسم گنج های معنوی

برای همه دغدغه هام یه چیزی داره... بسی این کتاب رو دوست دارم...

یه بار داشتم ورقش می زدم که یهو چشمم افتاد به:

أَشْهَدُ أَنْ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ وَحْدَهُ لَا شَرِیکَ لَهُ، إِلَهًا وَاحِدًا أَحَدًا صَمَدًا، لَمْ یَتَّخِذْ صَاحِبَةً وَلَا وَلَدًا

عنوانش این بود:

دعای هر روز جهت محو گناه و ترقی در معنویات

حفظش کردم...

و الان یک سال و نیم هست که هر روز صبح با این دعا روزمو شروع می کنم

واقعا زندگی آدمو تغییر میده...

اونم خیلی...

همه اتفاق های مهم زندگیم توی همین مدت افتاد...

همه تحولات... تغییر نگرش... عقاید...

خداروشکر

اول خطاب به خودم...

وقتی به دنیا آمدم در گوشم اذان گفتند

و

وقتی از دنیا بروم پشت سرم نماز خواهند خواند

زندگی فاصله ای از اذان تا نماز است

جملات بالا رو قبول  ندارم

چون

اگه زندگی این قدر کوتاه بود الان من...

این قدر عذاب...

تحملم تموم شده!

+ دلم اندازه دنیا گرفته :(

مهم نیست که قشنگ باشی

قشنگ اینه که مهم باشی

حتی برای یه نفر...

چهارشنبه یهو تلفن قطع شد...

پیگیری کردیم دیدیم شهرداری می خواسته نمی دونم چکار کنه زده کابل تلفن رو قطع کرده 600 نفر بی تلفن شدن!

و البته احتمالا بی نت!

دیروز یهو وصل شد...

ولی خب پنجشنبه کلا قراره نت قطع بشه!

کلا قراره بریم...

بریم که بریم...

الانم در حال نوشتن این پست و دیدن والیبال ایران - کانادا هستم...

خیلی حساسه...

البته زیست هم میخونم!

تواناییم زیاده... :))))