اوهوم :)

همیشه این دو نیم‌خط رو با خودم تکرار می‌کنم. باورش دارم. :)

بلی :)

:)

(:

بله. گاهی حرفای دیگران به شدت آزاردهنده هست ولی ما نیازی نداریم خودمون رو به هر کسی ثابت کنیم. :)

:)

:)

همین جمله رو از دیروز دارم به خودم میگم.

(:

خب این عجب که فرمودید موافقتِ شما رو می‌رسونه یا این که مخالف هستید؟!

من نگفتم هر رفتاری خواستیم بکنیم. میگم همیشه هستند افرادی که بد فکر کنند و قضاوت کنند. اینجاست که دیگه به ما مربوط نیست. یه وقتایی هر کاری هم که بکنی کس یا کسانی تو رو بد می‌فهمند. پس بهتره اونا رو به حالِ خودشون رها کنیم و کارِ خودمون رو بکنیم.

متاسفانه همینطوره.

:)

تشکر :)

و خدا راضی باشه :)

:)

درسته. خیلی خوب بود این جمله‌ای که گفتید. :)))

با جمله‌ی شما من هم موافقم. :)

:)

(:

:)

:)

سلام :)

دیالوگِ جالبیه :)

[ لبخند می‌زند ]

:)

:))

:)

موافقم :)

اوهوم جالبه. :)

:)

چرا؟!

بله. ببینید من نگفتم برام مهم نیست. گفتم در کل اهمیت نداره. من هم نباید اهمیت بدم. شما هم نباید اهمیت بدید. هیچ کس نباید اهمیت بده. حتماً براتون پیش اومده که یه نفر یا یه عده طوری راجع بهتون فکر کنند که با خودِ واقعی‌تون فرسنگ‌ها تفاوت داشته باشه. شما ممکنه ناراحت بشید و حتی سعی کنید به اون افراد ثابت کنید که اونی که فکر می‌کنند نیستید ولی اونا باز حرفِ خودشون رو بزنند. اینجاست که ممکنه عصبانی بشید ولی واقعاً اهمیت داره؟! مهم اینه که شما واقعاً چه شخصیتی دارید و چطور زندگی می‌کنند حالا بقیه هر طور که دوست دارند فکر کنند.

تشکر.

شما فکر می‌کنید طرزِ فکرشون تغییر پیدا می‌کنه؟! بذارید براتون مثال بزنم. توی کلاس‌مون یه دختری بود که هیچی رو قبول نداشت. اسلام و قرآن و نبوتِ پیامبر و کلاً هیچی. از نظرِ اون اعتقاداتِ ما خنده‌دار بود. جلوی ما خیلی راحت آیاتِ قرآن رو مسخره می‌کرد. از حرفاش به راحتی میشد تشخیص داد که خیلی تحتِ تاثیرِ شبکه‌های ماهواره‌ای قرار گرفته. البته خانواده‌اش هم کم مقصر نبودند. مثلِ اون توی کلاس چند نفری داشتیم. یه عده هم لبِ مرز بودند! آماده واسه سقوط. اما جز اون کسی آشکارا عقایدش رو مطرح نمی‌کرد. از نظرِ اون به قولِ شما، ما امل و عقب افتاده بودیم. هر وقت هم که بحث می‌کردیم به جایی نمی‌رسیدیم. حرفاش حتی گاهی ما رو عصبانی می‌کرد. خب ما هم از یه جایی به بعد اهمیتی ندادیم و راهِ خودمون رو رفتیم. ببینید حرفِ شما درسته. هر کسی اگه بفهمه یه عده راجع بهش اشتباه فکر می‌کنند سعی می‌کنه طرزِ فکرِ طرفِ مقابلش رو تغییر بده و ثابت کنه اونی نیست که فکر می‌کنند. ولی اگه نشد، اگه هر کاری کرد بهتر که نشد هیچ بدتر هم شد بهتره اهمیت نده. مهم خودِ واقعیش هست. همین که خدا میدونه ما چطور آدمی هستیم از یه جایی به بعد فکر می‌کنم کافی باشه.

موافقم. :)

نه مهم نیست. :)

درسته. ما می‌تونیم روی هم تاثیر داشته باشیم هم مثبت و هم منفی. :)

بستگی به جامعه هم داره.

حرفات درسته ولی من حرفم چیزِ دیگه‌ای هست. من میگم خودِ واقعی‌مون خیلی مهم‌تر از فکرِ دیگران راجع به ماست. یکی فکر کنه من خیلی دخترِ خوبی هستم ولی نباشم خوبه؟! یا یه کسِ دیگه فکر کنه من همه حرفام دروغه در صورتی که راست باشه و واقعاً تجربه شده باشه. :)

سلام

هیچ وقت نمیشه اونی شد که همه تایید کنند. :)

چشم. الان موافقید؟! :)

منظورِ من هم همین بود. قبول دارم که پست ناقص بود و عجله‌ای نوشته شده بود. ممنونم که من رو متوجهش کردید. :)

:)

اتفاقاً راجع به همین از یه جایی به بعد دیروز با یکی از دوستان بحث کردیم. اولش جزوِ پست نبود بعد اضافه شد. :)

:)

:)

درسته.

:)

:)

اوهوم

:)

:|

:))

:|