بهترین حسِ دنیا حسِ رضایت از خودمون و کارهاییه که انجام دادیم...
به سالِ گذشته ی خودم که نگاه می کنم نه تنها بخاطرِ کارهایی که کردم احساسِ پشیمونی نمیکنم، خیلی هم خوشحال میشم و لبخند میزنم...
اونی که باید موفق میشد، شد و من دقیقاً همین رو می خواستم :)
بعدش مهم نیست...
به شدت معتقدم اگه خدا یه چیزی رو از آدم بگیره حتماً بهترش رو میده... پس غر زدن و گله کردن ممنوع!
خدا خیلی مهربونه و حواسش همیشه به بنده هاش، علی الخصوص بنده های فراموش کارش هست...
ریزترین موجودات هم از نگاهِ خدا دور نمیمونند چه برسه به من که نامِ اشرفِ مخلوقات رو یدک میکشم...
یادتونه حدوداً دو ماهِ پیش یه پستِ درهم گذاشتم و آخرش گفتم نمی بخشم؟! :|
فردای اون روز بخشیدم! سخت ترین کارِ دنیا رو انجام دادم و بخشیدم چون نمی خواستم با کینه زندگی کنم...
الان هم حسِ خوبی دارم چون وقتی به درونم رجوع می کنم میبینم هیچ کینه ای نیست و در عوض از مهر و محبت نسبت به دوستانِ مجازیم سرشارم ^_^
ممنونم از خدایی که همیشه هوای حوا رو داره ؛)
حسِ لمسِ دست هاش برای همه ی زندگیم کافیه...
یک عمر هر دردی به من دادی / حس می کنم عینِ نیازم بود
جایی که افتادم به پای تو / زیباترین جای نمازم بود
+ دعام می کنید؟! :)
