دلمان گرفته...
به وسعت تاریخ...
به اندازه همه کسانی که نشناخته ام...
به اندازه همه کسانی که میدوند و نمیرسند...
به اندازه همه روز هایی که بودم ولی نبودم...
به اندازه همه روز هایی که خندیدم ولی نخندیدم...
به اندازه همه لحظه هایی که آرزو کردم حرم باشم...
به اندازه همه لحظه هایی که آرزو کردم بندگی کنم ولی نکردم...
به اندازه...
آری دلمان گرفته...
به اندازه بزرگی خالقش...
به اندازه تنهایی بنده اش...
مثل همیشه آرومم کن... که جز تو خالقی نشناخته ام...