ما آدم‌ها خودمون برای خودمون محدودیت ایجاد می‌کنیم. محدودیتی که جلوی خوشبختیِ ما رو می‌گیره. حالا اگه دو نفر هم پیدا بشن که ورای محدودیتِ خودساخته‌ی عده‌ای از آدم‌ها عمل کنند، کلی حرف پشتِ سرشون زده میشه. اونقدر حرف و حدیث پیش میاد که روی زندگیِ اون بیچاره‌ها هم تاثیر می‌گذاره. واسه همین بهترین کار رفتنه. باید رفت. یه جای دور که دستِ کسی به خوشبختی‌مون نرسه...

+ کامنتِ من واسه یک پستِ حرفِ دل! حواپسند به عبارتی. حس کردم می‌تونه خودش یه پست باشه!